KHB និង KCSKC ជួបសួរសុខទុក្ខ ប្រជាជនខ្មែរដែលរស់នៅទីក្រុងសៀអាធល ទីក្រុងស៊ីតាក់ ទីក្រុងហ្វេដឺរលវេយ ទីក្រុងឃែន ទីក្រុងដឺមាន់ ទីក្រុងរែនធុន ទីក្រុងធឺគ្វីឡា និង ទីក្រុងប៊ួរៀន។ 

ប្រជាជនដែលយើងចុះស្រង់ស្ថិតិគឺមានអាយុជាមធ្យម65ឆ្នាំ ហើយប្រជាជនដែលបានទទួលអំណោយគឺមានអាយុពី18 - 92 ឆ្នាំ ។

យើងបានសួរទៅប្រជាជនទាំងនោះថា អ្វីជាការលំបាកខ្លាំងរបស់ពួកគេ ដែលបណ្តាលមកពីជំងឺកូវីត19នេះ។ ការលំបាកទាំងនោះមានដូចជា (ពីខ្លាំងទៅខ្សោយ) ៖ ការកើនឡើងនៃជំងឺផ្លូវចិត្តនិងការព្រួយបារម្ភ(95%) ភាពខ្វះខាតធនធានដើម្បីទិញរបស់របរប្រចាំថ្ងៃ(96%) ភាពលំបាកដោយសារមិនមានអ្នកថែរក្សារសមាជិកក្រុងគ្រួសារដែលងាយរងគ្រោះ(52%)

ប្រជាជនដែលទទួលការថែទាំសុខភាព ដោយប្រើភាសាផ្សេងៗពីភាសាអង់គ្លេស ទទួលតេសវិជ្ជមាន ជំងឺ កូវីត19 គឺមានការកើនឡើងខ្លាំងជាងក្រុមប្រជាជនដែលប្រើភាសាអង់គ្លេស។ ក្នុងនោះ 38% នៃប្រជាជនដែលនិយាយភាសាខ្មែរ ទទួល តេសវិជ្ជមាន ជំងឺ កូវីត19 នៅមន្ទីពេទ្យផ្សេងៗដែលជាសាខារបស់ សកលវិទ្យាល័យ វ៉ាស៊ីនតោន (UW associated hospitals) ។ ហើយផ្ទុយទៅវិញ ប្រជាជនដែលប្រើភាសាអង់គ្លេស មានតែ 7% ប៉ុណ្ណោះដែលទទួលតេសវិជ្ជមាន ជំងឺ កូវីត19 ។

មូលហេតុដែលបណ្តាលអោយមានហេតុការយ៉ាងនេះគឺអាច មកពីអ្នកមិនចេះនិយាយអង់គ្លេស មានការលំបាកបន្ថែមដោយពិបាកទំនាក់ទំនងដើម្បីទទួលបានការធ្វើតេស ហេតុនេះលុះត្រាតែគេឈឺទៅហើយទើបបានទទួលការធ្វើតេស។

ប៉ុន្តែនេះមិនមែនមានន័យថា អត្រានៃការឆ្លងនៃក្រុមអ្នកទាំងនេះខ្ពស់ជាង ក្រុមដទៃនោះទេ ប៉ុន្តែរឿងនេះជារឿងមួយដែលគួរអោយព្រួយបារម្ភ។

អ្វីដែលគួរអោយព្រួយបារម្ភបំផុត គឺ អ្នកទាំងនោះពិបាកនឹងបានទទួលបានការធ្វើតេសជំងឺ កូវីត19 ហើយមានន័យថា ពួកគេក៏ពិបាកទទួលបានសេវាព្យាបាលពីមន្ទីរពេទ្យដែរ ដោយហេតុថាមិនចេះភាសាក្នុងការទំនាក់ទំនង។